شیرآلات صنعتی

شیرآلات – اتصالات  لب جوش:

اند کانکشن شیر لب جوش. در این حالت ، انتهای شیر دارای انحنا است تا با ضخامت دیواره مطابقت داشته باشد و در انتهای لوله متصل ، به شکل مورب تراش خورده است. جوش محیطی در قسمت مورب های متصل ایجاد می شود.

حلقه های پشت بندی که اساساً به عنوان روکش داخل لوله قرار می گیرند، گاهی اوقات برای تراز شدن لوله ها و سوراخ های دریچه نیز استفاده می شوند تا از ورود قندیل یخ و پاشش جوش به خط لوله جلوگیری شود. انتهای شیر لب جوش تنها برای شیرهای فولادی، به طور معمول در اندازه های ۵۰ میلی متر و بالاتر ، برای کاربردهای فشار / دمای بالاتر در خطوط لوله بدون نیاز به دیسمنتلینگ، استفاده می شود.

شیرآلات – اتصالات سوکت ولد:

سوکت ولد جزء اتصال لوله است که در آن یک لوله به قسمت فرو رفته ی شیر، اتصالات یا فلنج وارد می شود. بر خلاف اتصالات لب جوش، اتصالات سوکت ولد عمدتا برای قطرهای کوچک لوله (لوله هایی با سوراخ کوچک) استفاده می شود. معمولاً برای لوله کشی هایی که قطر جزئی آنها NPS 2 یا کوچکتر است. برای اتصال لوله به شیرها و اتصالات یا سایر بخشهای لوله، از در جوشکاری گوشه استفاده می شود. اتصالات سوکت ولد در جایی می تواند انتخاب خوبی باشد که مزایای یکپارچگی نشتی بالا و مقاومت ساختاری زیاد از موارد مهم طراحی محسوب گردد.

مقاومت خستگی در ساختار اتصالات لب جوش به دلیل استفاده از جوشکاری گوشه و هندسه اتصالات درشت کمتر می باشد، اما هنوز هم از اکثر روش های اتصال مکانیکی بهتر است.

شیرآلات – اتصالات رزوه ای:

در اتصالات رزوه ای معمولاً از اتصالات انتهایی ماده استفاده می شود اما گاهی اوقات دارای رزوه ای انتهایی نر هستند. شما با قرار دادن یک لوله رزوه ای در دهانه ، یک دریچه ایجاد می کنید.

اگر از رزوه مستقیم استفاده می کنید، به نوعی دریچه نرم یا حلقه آب بندی در برابر مایعات نیاز می باشد. در همین حال ، اتصال رزوه تبدیل مخروطی به عنوان دریچه مایع طبیعی با استفاده از دریچه آب بندی یا تبدیل PTFE عمل می کند.

شیرآلات- فلنجی:

آیا تعویض مکرر قطعات سوپاپ را پیش بینی می کنید؟ در آن صورت ، احتمالاً بهترین انتخاب شما یک سوپاپ فلنج است.

در این اتصالات شیر به طور معمول از فلنج های انتهای شیر استفاده می شود تا آن را به فلنج های خود لوله متصل کند. وجود چنین اتصالات فلنجی امکان جدا کردن و تعویض قطعات در صورت لزوم را آسان می کند. اغلب اتصالات فلنجی با دریچه واشر نرم ساخته می شوند تا اتصال را محکم نگه دارند. اتصالات فلنجی هم در آمریکا و هم در اروپا استفاده می شود. با این حال ، اتصالات در این مناطق مختلف باید از استانداردهای مختلف پیروی کنند.

شیرآلات- ویفری:

در اتصال ویفر دریچه بین فلنج لوله ها نصب شده و با پیچ و مهره های فلنج لوله در جای خود محکم می شود.

در بعضی از انواع ویفرها سوراخهای مرکزی روی بدنه وجود دارد تا از موقعیت صحیح شیر بین فلنج اطمینان حاصل شود.

بدنه نوع ویفر سبک ترین بدنه برای نصب بین فلنج های لوله کشی است. بنابراین استفاده از شیر ویفر ارزان تر از شیرآلات دیگر است. همچنین نصب آن سریع است.

شیرآلات- لاگی:

در اتصالات لاگی با اتصال فلنج لوله با پیچ و مهره به بدنه شیر که با رزوه سوراخ شده، شیر مستقیماً به فلنج لوله بسته می شود.

این شیر به گونه ای طراحی شده که در فلنج انتهایی لوله کشی یا بین فلنج هایی که مطابق با استاندارد DIN EN 1092-1 یا ANSI کلاس ۱۵۰ و فشار کاری تا ۱۶ بار (طبق درخواست ANSI کلاس ۳۰۰ و بالاتر) حفر شده اند ، نصب می شود. در حالت باز ، دیسک در وسط قرار می گیرد و بهترین حالت جریان را با حداقل افت فشار فراهم می کند. نشیمنگاه به صورت آستر لاستیکی به شکل U است که داخل بدنه را می پوشاند ، قابل تعویض و از هر دو مسیردریچه قابل اطمینان است. نکته: نیازی به آب بندی نیست.

مزایا:

• افت فشار کم
• آب بندی دو طرفه
• نشیمنگاه بدنه قابل تعویض
• بدنه کوتاه و وزن کم
• نصب و نگهداری آسان
• نیازی به واشر آب بندی برای نصب روی خط لوله نمی باشد.
• امکان نصب در هر موقعیت دلخواه (افقی ، عمودی ، مورب)